"Duy Sesimi!.."
Sahi merak ediyor musun sana bu yaşıma kadar neden bir kere bile olsun "baba" demediğimi? Korktum. Bir keresinde hatırlar mısın bilmem, mütevazi bir sofrada yemek vaktiydi ve çekirdek içi kadar ailemizde yemek yiyorduk. Sana bakmıştım, bi' an kaşlarını çattın ve bağırdın beni masadan kovdun. O gün aç kaldım evet ama bana koyan bu olmadı. Ben doğduğumda sen beni severmişsin, annem anlatır. Dört-beş yaşındaki halimi zar zor hatırlıyorum ve orada beni yanaklarımdan öpüyordun. O günden sonra hiç senle o yakın olamadık. Sürekli bağırdın, çağırdın ve yetmez gibi yedi ceddime sövdün. Altı yaşındaki bir çocuğun babasından duymayacağı ve duymaması gereken şeyleri senden duydum ben. Ben benliğimle değil, etimle kemiğimle senden nefret ettim..
On beş yaşlarımda anneme ve bana yaptıkların neydi peki? Sen bilmezsin, ben o gecelerde yastığımın altına bıçak koyardım. En güvenli kurumu bile yıktın benim için. Onun için benim baba yönüm senin yüzünden hep eksikti. Sen benim en büyük hayal kırıklıklarımın sebebi, en büyük travmalarımın yönetmeniydin. O yüzdendir bu satırlarda ilk ve son kez baba diyeceğim sana..
Baba, seni sevmeyi çok isterdim!..
إرسال تعليق